Park Narodowy Ujście Warty

Obszar Natura 2000 Ujście Warty Strona główna Mapa witryny Literatura Zobacz dokładniejszą mapę Konwencja Ramsarska Informacje dla turystów Rezerwat Słońsk 'Centrum zarządzania' Oficjalna witryna PN Ujście Warty Według ustawy o ochronie przyrody park narodowy obejmuje obszar wyróżniający się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, społecznymi, kulturowymi i edukacyjnymi, o powierzchni nie mniejszej niż 1 000 ha, na którym ochronie podlega cała przyroda oraz walory krajobrazowe. Park narodowy tworzy się w celu zachowania różnorodności biologicznej, zasobów, tworów i składników przyrody nieożywionej i walorów krajobrazowych, przywrócenia właściwego stanu zasobów i składników przyrody oraz odtworzenia zniekształconych siedlisk przyrodniczych, siedlisk roślin, siedlisk zwierząt lub siedlisk grzybów. Podstawa prawna utworzenia Parku: Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 czerwca 2001 roku w sprawie utworzenia Parku Narodowego "Ujście Warty" (Dz.U. 2001 nr 67 poz. 681). Siedziba zarządu Chyrzyno 1, 69-113 Górzyca, tel.: 095 7524026, 095 7524027, 095 7524028 fax: 095 7524017 Powierzchnia: 7.955,86 ha, z otuliną 10.453,99 ha Powierzchnia według kategorii własności: Grunty Skarbu Państwa - 7.831 ha Grunty osób fizycznych i prawnych - 122,94 ha Grunty pod drogami gminnymi - 1,83 ha Położenie według jednostek administracyjnych: Powiat Gorzowski - 3.410,94 ha, w tym: Miasto i Gmina Witnica - 3.354,28 ha Miasto Kostrzyn n/O - 56,66 ha Powiat Sulęciński, Gmina Słońsk - 4.537,64 ha Powiat Słubicki, Gmina Górzyca - 7,28 ha Położenie fizyczno - geograficzne (według Jerzego Kondrackiego): Prowincja Niż Środkowoeuropejski 31. Podprowincja Pradolina Toruńsko - Eberswaldzka 315.3. Makroregion Kotlina Gorzowska 315.33. Położenie według regionalizacji przyrodniczo leśnej: Kraina III. Wielkopolsko-Pomorska Dzielnica 4. Kotlina Gorzowska Mezoregion a. Pradolina Warty Położenie według regionalizacji geobotanicznej: Dział A2 Pas Wielkich Dolin Kraina A.7 Wielkopolsko - Kujawska Podkraina A 7b Okręg Lubuski

Próba opisu Park Narodowy Ujście Warty został utworzony na bazie obszaru uznanego w 1977r za rezerwat przyrody pod nazwą Słońsk o powierzchni 4.244,3 ha oraz Parku Krajobrazowego Ujście Warty, z którego włączono do parku tzw. Polder Północny. Rezerwat ten, jako wielkoobszarowy obiekt chroniony o znaczeniu międzynarodowym - europejskim i euroazjatyckim - objęty Konwencją Ramsarską o obszarach wodno-błotnych, mających znaczenie międzynarodowe zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego, był już odpowiednio urządzony i wyposażony. Staraniem Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody Jana Bieńkowskiego, Dyrektorów Wydziału Ochrony Środowiska Urzędu Wojewódzkiego w Gorzowie Wlkp; Jana KLeinhardta i Zbigniewa Kunika oraz Kierownika Rezerwatu Jacka Engla, w latach dziewięćdziesiątych zostało wybudowane zaplecze infrastruktury technicznej w postaci nowoczesnego budynku z wieżą widokową oraz budowli ziemno - wodnych dostosowanych funkcjonalnie do obiektu rezerwatu. Budowa zaplecza została sfinansowana przez EkoFundusz Warszawa, Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Gorzowie Wlkp, Budżet Wojewody Gorzowskiego i w końcowej fazie Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Warszawa. Zaplecze to funkcjonowało jako Centrum Zarządzania. Tu miał również biuro Kierownik Rezerwatu Jacek Engel. Ośrodek został nowocześnie wyposażony w sprzęt techniczno - laboratoryjny i komputery ze środków Fundacji Polsko - Niemieckiej. Zasługi w tym przedmiocie mają prof. Cz. Błaszak z UAM w Poznaniu oraz prof. R. Ehrnsberger z Uniwersytetu w Vechcie. Przemianowanie dotychczasowych form ochrony obszaru na park narodowy nie nastręczało więc większych trudności, wszystko pod koniec lat dziewięćdziesiątych zostało solidnie przygotowane przez w/w osoby. Do wykonania pozostały jedynie prace formalne (choć pracochłonne), związane ze sporządzeniem wniosku oraz opisem granic, stosownie do wymagań określonych w przepisach o ewidencji gruntów. Były to prace wymagające wielu przedsięwzięć organizacyjnych w zakresie spełnienia wymogów formalno - prawnych, politycznych i społecznych. Trzeba było opracować stosowną dokumentację uzasadnień i uzgodnień. Sukces w tym ostatnim etapie starań o utworzenie Parku Narodowego "Ujście Warty" odnieśli: Ryszard Popiel, Konrad Wypychowski i Jacek Engel (Zespół Parków Krajobrazowych w Gorzowie Wlkp.) oraz Andrzej Jermaczek (Klub Przyrodników w Świebodzinie). Budynek wraz z całą infrastrukturą stał się siedzibą Zarządu Parku Narodowego. Na omawianych obszarach prowadzona była ekstensywna gospodarka rolna polegająca na koszeniu w okresach poza lęgowych traw na siano i kiszonki oraz wypasie bydła, za wyjątkiem obszaru o powierzchni 1083,4 ha, mającego status ochrony ścisłej. Na obszarach o ochronie częściowej dopuszczone były wędkarskie połowy ryb oraz - do 1995r - polowania na obszarze rezerwatu o ochronie częściowej. Park Narodowy Ujście Warty położony jest w międzywalu rzeki Warty, a poza obwałowaniem obejmuje tzw. Polder Północny. W skład Parku wchodzą ogólnie tereny podmokłe okresowo zalewowe, stanowiące; wtórnie zabagnione łąki i pastwiska, starorzecza, oczka wodne, okresowe rozlewiska, kanały. Obszary te, jednorodne pod względem geomorfologicznym i konfiguracyjnym o charakterze dolinnym, urozmaicone są bujną szatą roślinną, zwartymi kępami zadrzewień i zakrzywień z gatunków charakterystycznych dla siedlisk łęgowych oraz dużymi i licznymi płatami trzcin i oczeretów. Obserwuje się bardzo silną sukcesję na te tereny różnych gatunków wierzb i ich mieszańców, co ze względu na zmniejszanie się siedlisk otwartych, dla niektórych gatunków ptaków, jest niepokojące. Zjawisko to jest następstwem zaniku systemów melioracyjnych oraz braku utrzymywania w kulturze agrarnej łąk i pastwisk. Zbiorowiska roślinne na terenie Parku odznaczają się wysoką różnorodnością biologiczną. O dużym zróżnicowaniu szaty zaświadczają liczne zespoły roślinne, które w dużej mierze mają charakter naturalny, jednakże struktura roślinności rzeczywistej odbiega od potencjalnej. W składzie rzeczywistym roślinności w zaniku znajdują się gatunki leśne charakterystyczne dla siedlisk łęgowych. Park Narodowy Ujście Warty to przede wszystkim jedno z najważniejszych miejsc lęgowych ptaków wodnych i błotnych w Polsce. W wyniku licznych badań ornitologicznych stwierdzono tu 245 gatunków ptaków oraz lęgi 160 gatunków. Stwierdzono też, że aż 26 gatunków ptaków gniazdujących w Parku należy do zagrożonych wyginięciem. Park Narodowy Ujście Warty jest również bardzo ważnym miejscem dla ptaków nie tylko w okresie rozrodczym, tu znajdują doskonałe warunki do wymiany upierzenia okrywowego i lotnego; kaczki krzyżówki, cyraneczki, gęsi gęgawy, łabędzie nieme i łyski. Park jest też w okresie migracji jesiennej miejscem koncentracji tysięcy ptaków wodnych i błotnych, głównie; gęsi zbożowej i białoczelnej - liczba nocujących tu gęsi dochodzi do 200 tys. osobników. Zimują tu najliczniej w Polsce łabędzie krzykliwe ok. 2500 osobników oraz orły bieliki do 50 osobników. Tereny Parku stanowią biotopy nie tylko ptaków, bytują tu także ssaki. Stwierdzono występowanie 34 gatunków z 13 rodzin - z kopytnych coraz liczniej dziki i sarny, z drapieżników lisy, kuny, tchórze oraz pojawienie się bardzo groźnego dla ptaków drapieżnika norki amerykańskiej. Z gatunków objętych ochroną ścisłą występują wydry i bobry europejskie.

Copyright © Jan Bieńkowski