Chronione obiekty przyrody w Powiecie Gorzowskim

Barlinecko - Gorzowski Park Krajobrazowy

Według ustawy o ochronie przyrody "park krajobrazowy jest obszarem chronionym ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe, a celem jego utworzenia jest zachowanie, popularyzacja i upowszechnienie tych wartości w warunkach racjonalnego gospodarowania".

Podstawa prawna utworzenia parku:
• Rozporządzenie Nr 27 Wojewody Gorzowskiego z dnia 23 października 1991 roku w sprawie utworzenia Barlinecko - Gorzowskiego Parku Krajobrazowego oraz zatwierdzenia planu ochrony tego parku (Dz. Urz. woj. gorzowskiego Nr 14 z 1991 r).
• Rozporządzenie Nr 6 Wojewody Gorzowskiego z dnia 18 lipca 1996 roku w sprawie zmiany Rozporządzenia Nr 27 Wojewody Gorzowskiego w sprawie utworzenia Barlinecko-Gorzowskiego Parku Krajobrazowego oraz zatwierdzenia planu ochrony tego parku.

Położenie według regionalizacji przyrodniczo-leśnej:
• Kraina - I. Bałtycka
• Dzielnica - 3. Pojezierze Wałecko-Myśliborskie
• Mezoregion - Równina Gorzowska

Położenie fizyczno-geograficzne (wg Kondrackiego, 1978):
• Makroregion - Pojezierze Południowopomorskie 314.6/7
• Mezoregion - Równina Gorzowska 314.61

Położenie i powierzchnia według jednostek administracyjnych
	Park (ha)	Otulina (ha)
Powierzchnia ogółem	23.982,91	33.080,00
Województwo Zachodniopomorskie	11.840,14	20.055,00
Powiat Myśliborski	11.266,29	16.543,00
Powiat Choszczeński	573,85	3.512,00
Gmina Barlinek	10.698,90	10.181,00
Gmina Nowogródek Pomorski	567,39	6.362,00
Gmina Pełczyce	573,85	3.512,00
Województwo Lubuskie	12.142,77	11.713,19
Powiat Gorzowski	8.625,00	8.170,00
Gmina Kłodawa	8.625,00	3.543,09
Powiat Strzelecko - Drezdeniecki	3.517,77	8.170,00
Gmina Strzelce Krajeńskie	3.517,77	3.543,09

Powierzchnia według rodzajów gruntów
		Lasy	Użytki rolne	Wody	Tereny różne	Ogółem
Park Krajobrazowy	ha	19.484,73	1.785,83	1.136,65	1.575,70	19.484,73
Park Krajobrazowy	%	81,24	7,45	4,74	6,57	100
Otulina	ha	18.294,05	11.107,87	314,16	2.052,11	31.768,19
Otulina	%	57,59%	34,97%	0,99%	6,46%	100

Obiekty chronione:
	Rezerwat Przyrody Dębina
	Rezerwat Przyrody Rzeka Przyłężek
	Rezerwat Przyrody Wilanów
	Rezerwat Przyrody Skalisty Jar Libberta
	Rezerwat Przyrody Markowe Błota
	Wykaz pomników przyrody
	Lokalizacja pomników przyrody

Barlinecko-Gorzowski Park Krajobrazowy wchodzi w skład Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Lubuskiego z siedzibą w Gorzowie Wlkp.
Zarząd Parku znajduje się w miejscowości
Lubociesz (Lipy) nr 7, 66-415 Kłodawa
Telefony: 0 608 09 13 99, 0 602 40 65 99


Park Krajobrazowy Ujście Warty
Strona główna
Mapa witryny
Obszar Natura 2000 Torfowisko Chłopiny

Zobacz mapę
Ściągnij mapę
Rezerwat Dębina
Rezerwat Rzeka Przyłężek
Rezerwat Przyrody Wilanów
Rezerwat Skalisty Jar Libberta
Rezerwat Markowe Błota
Wykaz pomników przyrody
Lokalizacja pomników przyrody
Strona internetowa B-G PK

Opis

Park o nazwie "Barlinecko - Gorzowski Park Krajobrazowy" został utworzony rozporządzeniem Wojewody Gorzowskiego z dnia 23 października 1991 roku. Stanowi spory (40%) i zarazem najokazalszy fragment dużego kompleksu leśnego o charakterze puszczańskim - Puszczy Barlineckiej (zwanej też Gorzowską). Bogactwo przyrody ożywionej oraz urokliwość krajobrazów stanowiły merytoryczne podstawy do utworzenia w jego wnętrzu parku krajobrazowego.

Pod względem regionalizacji fizyczno - geograficznej Barlinecko - Gorzowski Park Krajobrazowy położony jest głównie w mezoregionie Równiny Gorzowskiej, a tylko niewielką częścią północną przechodzi w mezoregion Pojezierza Myśliborskiego

Pod względem regionalizacji przyrodniczo - leśnej znajduje się w obszarze Krainy Bałtyckiej [I], Dzielnicy [3] Pojezierza Wałecko - Myśliborskiego.

Jego walory krajobrazowe i przyrodnicze to przede wszystkim lasy, jeziora i zachowane w naturalnym stanie meandrujące cieki w postaci rzek i licznych strumieni. Tereny parku rozciągają się na równinie sandrowej, usypanej przez wody odpływające z topniejącego lodowca. Powierzchnia sandru nie jest płaska, poprzecinana jest ciągami rynnowymi i zagłębieniami.

Jeziora, z natury stanowiące integralną część kompleksów leśnych, mają powiązania z rzekami, tworząc malownicze ciągi jezior przepływowych. Łączy je Santoczna, Przyłężek, Pełcz i inne cieki. Rzeki te, swoją naturalnością i czystością wód nadają swoistego, urokliwego piękna obszarowi Barlinecko - Gorzowskiego Parku Krajobrazowego.

Zwarte i urozmaicone pod względem siedliskowym oraz składu gatunkowego kompleksy leśne, pocięte enklawami jezior, ciekami małych rzek, strumieni i potoków przepięknych i malowniczych w swej naturalności to czynniki podkreślające walory przyrodnicze i urok Barlinecko Gorzowskiego Parku Krajobrazowego.

Jego świat roślinny jest bardzo bogaty i obejmuje łącznie 639 gatunków paprotników i roślin kwiatowych oraz 138 gatunków porostów, w tym 41 gatunków uznanych za ginące na terenie kraju.

Na bogatym w różnorodne siedliska obszarze występuje bardzo bogata fauna zwierząt kręgowych i bezkręgowych. Na terenie parku i otuliny opisano występowanie 16 gatunków pijawek, 65 gatunków mięczaków i wiele gatunków owadów, skorupiaków, pajęczaków i innych.

Z kręgowców najlepiej rozpoznano ptaki, ryby i ssaki łowne. Spośród 142 gatunków występujących ptaków, 105 gnieździ się na terenie parku, pozostałe obserwowano w różnym czasie. Z gatunków rzadkich, objętych ochroną gatunkową występują: bielik, rybołów, orlik krzykliwy, kania rdzawa i czarna, puchacz, bocian czarny, żuraw, gągoł, zimorodek, dzięcioły i inne.

Ten wspaniały teren stwarza dogodne warunki do zagospodarowania i wykorzystania turystycznego. W planach zagospodarowania turystycznego ten aspekt jest brany pod uwagę.

Park sukcesywnie uzbrajany jest w odpowiednią infrastrukturę, która pozwalać będzie na udostępnianie parku ludności w celach rekreacyjnych i wypoczynkowych. Na obszarze parku i otuliny istnieje już kilka szlaków turystycznych pieszych, wodnych i rowerowych.

Północna część parku i zarazem obszaru gminy Barlinek położona jest na terenie różniącym się od terenów południowych. Część tą stanowi źródliskowy odcinek rzeki Płoni. Jest to obszar, który pod względem rzeźby terenu, przypomina obszary Beskidu niskiego do tego stopnia, że miejscowa ludność nazywa go "Bieszczadami Barlineckimi". Najwyższe wzniesienia dochodzą tu do 114,2 m n.p.m., a najniższe w samej dolinie rzeki Płoni 34,0 m n.p.m. przy ujściu Kanału Młyńskiego i 24 m przy moście w Laskówku.

Zbocza doliny urozmaicone są licznymi wąwozami, pokrytymi bardzo pięknymi fragmentami lasów grądowych, o strukturze wielowarstwowej. Las tworzą przede wszystkim grab zwyczajny, dąb szypułkowy, klon zwyczajny, lipa drobnolistna, brzoza brodawkowata z domieszką jaworu lub buka. Podszycia i podrost tworzą gatunki górnego piętra wraz z licznie występującymi krzewami leszczyny, trzmieliny, kaliny, derenia i innymi krzewami.

Runo w tym typie lasu rozwija się stosunkowo bujnie, zwłaszcza na glebach wilgotnych. Zarejestrowano tu wiele osobliwości, między innymi obrazki plamiste, kokoryczce wątłą i pustą, modrzyk górski i inne. Oprócz tego występują tu płaty kwaśnej buczyny, lasy łęgowe głównie łęg olszowo topolowy.

W jeziorach i stawach rybnych występuje bogata roślinność wodna z okazałymi zespołami lilii wodnych z grzybieniem białym i grążelem żółtym. Występuje tu rzadka i najmniejsza roślina kwiatowa wolffia bezkorzeniowa. Bogaty jest też świat bezkręgowców wodnych. W ciekach i źródliskach występują gatunki reofilne i oksyfilne nie spotykane w wodach innego typu.

Ważnym elementem krajobrazu Parku i jego otuliny są zabytki kultury materialnej: zespoły pałacowo folwarczne, kościoły i cmentarze, jak również parki wiejskie i przydworskie, zadrzewienia cmentarne, aleje i szpalery starych drzew, krzewów czyżniowych rosnących przy drogach folwarcznych oraz na powierzchniach rolniczo nie uprawianych.

Elementy te wzbogacają krajobraz, stanowią ostoje dla ptaków, owadów, mięczaków i innych zwierząt. Aleje starych drzew są niezbędnym tłem i otoczeniem dla zabytkowej architektury, szczególnie dla zespołów pałacowych, folwarcznych i sakralnych.

Cały Park jest więc cennym obiektem naukowym, dydaktycznym i turystycznym. W okresie, kiedy tworzono Drawieński Park Narodowy rozważano, czy nie utworzyć również na tym obszarze parku narodowego.

Ze względu jednak na to, że nie mogły powstać w tym samym województwie dwa parki narodowe o bardzo zbliżonym charakterze, a teren obecnego Drawieńskiego Parku Narodowego posiadał wysoko zaawansowaną dokumentację naukową, jak również z innych względów, wybrano na park narodowy teren nad rzeką Drawą.